viernes, 7 de mayo de 2010

El Diafragma, simplemente disfruta (Sant Llorenc del Munt)

Ya era hora!

Pues sí, por fin después de 4 o 5 días de parón total y más de una semana sin tocar la roca, ya tocaba.

Sí, es verdad que he tocado algo de resina, la semana pasada, y este miércoles y jueves también. Y la verdad he notado una gran mejoría en la misma, no es que me pasee pero encadeno muy bien vías que antes no podía.

El Miércoles, Panxa del Bou por la mañana, cayeron 2 vías verticales y 3 desplomadas, a una verde desplomada le tuve que dar tres pegues pero al final cayó.
El mismo día por la tarde rocódromo de Sant Llorenc, se notaba el tute que me dí por la mañana pero aún así respondí bien.

El Jueves por la tarde Rocódromo de Sant Llorenc, solo pude hacer tres vías, pero las tres eran de apretar, y las tres encadenadas.

Me noto bien.

Y hoy por fin Roca! Viernes 07 de mayo 2010

He quedado con el Jclaramunt, a las 15:00 en el Parquing dels Diposits:
41°37'36.02"N 2° 1'15.29"E

La idea es ir al Diafragma por el Camí dels Monjos, ya que yo tengo muchas ganas de probar las vías de este sector, pero no vamos muy convencidos, ya que sabemos que seguramente estarán mojadas.
Pero el Diafragma merece mucho la pena, así que por lo menos lo vamos a intentar, y hacia allí nos diriguimos.
Y es que este sector tiene 27 vías de V+ hasta 7a+, entre ellas tenemos:
-Tres V+
-Cuatro 6a
-Dos 6a+, uno de ellos espectacular.
-Seis 6b
-Dos 6b+
-Cuatro 6c
-Tres 6c+
-Un 7a
-Dos 7a+

Y posiblemente estén el mejor 6a y 6a+ de todo Sant Llorenc.

Ressenyes, en: http://www.santllors.com



Al llegar nos vamos directamente a ver la vía 4 (Sonrisas Rotas) posiblemente el mejor 6a de Sant Llorenc, coinciden tanto el PGB com el Jclaramunt que es una vía chulísima. Al llegar a la vía, gran desilusión está mojada por la lluvia de estos días.
Un poco desilusionado nos movemos un poco y nos vamos en busca de la vía 21 (Die-drosi) 6a+, y esta sí que está en condiciones, así que nos quedamos aquí:

-Die-drosi (6a+): empieza el Josep, va despacio y con buena letra, yo me voy fijando para hacerla luego al Flash, pero no valgo yo para eso, me cuesta que me queden los pasos, encadena sin problemas. Ahora me toca a mí, empieza con un podrido cortito, fácil, pero que hay que mirar bien porque la roca se descompone, enseguida empieza la roca buena, y la dificultad en pasar una panza, agujeros pequeños, subir pies y en busca de un pequeño diedro, luego una gran regleta que no hay por donde cojerlo me hace padecer más de la cuenta, subir pies y otro diedro, que en combinación de pequeños agujeros te llevan a una repisa, aquí no hay ningún agarre bueno y combinado a una mala colocación de pies y no haber chapado antes en una posición cómoda, da de resultado una inminente caída me agarro con todas mis fuerzas, pienso en cojer la cinta pero no lo veo factible, así que con la última cinta chapada a 1,5 o 2 metros por debajo de mi pie, me echo un poco hacia atrás y ¡ahhh! me pego el vuelo de mi vida, me golpeo con una gran rama que sobresale, y aterrizo solo con unas magulladuras en los dos antebrazos, ufff, no ha estado mal, reposo, continúo me miro bien el chapaje, el cual es fácil pero antes me he rallado subiendo más de la cuenta. Solo queda un par de repisas finitas y reunión.

Luego probaría un 6b+ de segundo, para después darle otro pegue a Die-drosi y ahora sí encadenarla.

Vía espectacular, agujeros, diedro, finura, emoción y vuelaco. 100 % recomendable.





Terminando el diedro volaría comiéndome ese arbol que se vé

-Asténia (6b+): aquí es donde te das cuenta que en Sant Llorenc no regalan el grado, y es que se pone el Josep de primero, y pasa el desplome que ya es duro, pero es que luego viene una placa de deditos, y es aquí donde apunto de conseguirlo cae, resopla, se lo mira y ahora sí, sube hasta el final. Yo la pruebo de segundo y subo arrastrándome por la vía, tengo que colgarme varias veces en estos dos pasos, pero al final acabo subiendo, tiene una parte final muy chula de hacer. Aún así me ha gustado la vía en general, pero me parece durísima todavía para mí, por lo menos de primero.




Felicidades al equipador (Marcel Millanes) por estas dos vías tan bien paridas.

-Esbarzernaguer (6c): vía bloquera a saco el paso se concentra en el tercer seguro más o menos, el Josep le hace 2 o 3 pegues, pero no consegui la secuencia buena y acaba cayendo, termina la vía sin más dificultad, pero ese paso es muy duro, así que la deja pendiente. Yo con mirar sufrir al Josep ya tengo bastante, así que la dejo para cuando suba mi grado, hehe.

Son las 19 h, así que decidimos plegar.
Al bajar vemos a una pareja haciendo vía larga en els Plecs del Llibre, ostras espero que no se les haga de noche.


Tal vez no hemos elegido el mejor día para ir al Diafragma, aún así creo que hemos acertado. Solo por encadenar Die-drosi ha válido la pena. Espero que el Josep opine igual.
Un placer Bou.

Ahora quedan muchos objetivos pendientes en este gran sector, así que volveré, y pronto sin duda.

Salut y disfrutad de Sant Llorenc del Munt

7 comentarios:

  1. Eiii mai havies vist desencadenar una via eh!!! jeje! són vies exigents, amb fred i humides encara són més dures. La Esbardegazer no em va emocionar, però la tornaré a provar en millors condicions....ja se com xapar el tercer parabolt eh!
    Fins la propera

    ResponderEliminar
  2. Sí que son exigents, ja em pensava que un 6b+ seria dur pero no tant com aquest, pero era molt chula. La Esbarzernaguer (6c) no es veía tan chula, massa a bloc. Te la vas a estudiar bé, ehh, el próxim día es teua.

    Un salut

    ResponderEliminar
  3. Enhorabona bous!
    La die-drosis no és facil però és una via increïble. La astènia la tinc amb una caiguda. A veure si quan hi vagi li poso el rotpunkt...

    elliotnnes, a veure si el proper cop em puc apuntar i proves la Sonrisas Rotas. Un viote! ;)

    ResponderEliminar
  4. Gracies Pere. La die-drosis es impresionant, no la vaig fer a vista per un despiste, pero bé, quasi millor així la vaig fer 2 vegades :)

    Ostres si encadenes la asténia has triunfat, jo la vaig veure molt difícil.

    A veure si es veritat i anem a fer-le uns pegues al Diafragma.
    Ja saps: elliotnnes@gmail.com

    Salut

    ResponderEliminar
  5. Tanta agua.. tanta agua.. nos ha tenido a todos unos días en el "dique seco".. ;-)))

    Suerte que hay más cosas para seguir haciendo..;-))) y casi siempre.. la vuelta a la roca... uffffff... quin gustet.. !!!
    :-)))

    ResponderEliminar
  6. Ese Bombero, ahi ahi apretando, que envidia yo le tengo muchas ganas a Sant Llorenç, fue el sitio donde hice mi primera via de escalada, en el Cavall Bernat hace muuuuchos años. Aprovecho pa preguntarte, como esta la Placa Sibarit para ir con niños? creo que debe ser un buen sitio para retomar el contacto con Sant Llors, no?
    Bueno, a seguir asi, a ver si coincidimos alguna vez, un abrazote. {:o)

    ResponderEliminar
  7. Pues sí Pekas han sido unos días duros para esta especie que somos los escaladores pero al final todo llega.

    Ei Txupi, Sant Llorenc tiene algo, no se el que, pero la hace muy especial.
    La Placa Sibarit me parece muy buena opción para retomar el contacto con Sant Llorenc pero una opción pésima para ir con niños, sobretodo donde están las vías más fáciles, el pie de vía es muy, muy malo.

    Pues sí, a ver si coincidimos, todo es ponerse de acuerdo, si vienes por Santllors si quieres me pegas un toque.

    Salut

    ResponderEliminar