viernes, 26 de febrero de 2010

Blogger nuevo y escalada deportiva en Can Jorba

Viendo todos los blogs que existen, y lo útiles que me han resultado para consultar las impresiones de los escaladores de las zonas de escalada, yo también voy a hacerme uno a modo de diario, para así registrar todas mis escaladas, y de paso si a alguien le ayuda en algo mejor que mejor.

Mi nombre es Jose Manuel, soy de Valencia, pero por motivos de trabajo me he venido a vivir hace menos de un año a Terrassa, trabajo de bomber en Barcelona y llevo menos de 1 año escalando y ya soy un Fanátic.

Bueno a lo que toca, las escaladas:
Me he levantado a las 08:00, y me he asomado al balcón, y que es lo que veo, sí buen tiempo y mi destino para hoy, Montserrat.



Pues adelante que he quedado a las 9:15 con Jose María en un bar de Terrassa. Jose María es un amiguete que conocí en un foro que hace mas o menos mi grado y también es un Fanátic.
Nos ponemos en marcha, la idea es ir a la Placa de la Pluja de Can Jorba, que he oído que a pesar de ser vías cortas, tienen una buena roca.



Llegamos al Parking de Can Jorba, pillamos los trastos y las reseñas y a buscar las vías. Yo estoy convencido de saber donde está, pero al llegar vemos que la roca no se corresponde con la foto y solo vemos dos vías una que hace un poco de barriga, y otra corta pero muy finita. Es una roca que está encima del totxo de la pluja.



Foto: la roca sin nombre

Ya que estamos aquí probamos esta última:
-Vía desconocida (6a?): no hay mucho pies donde apoyarse, y los agarres de las manos son todos pequeños, hay una roca al lado que se puede utilizar para poner pies pero se termina pronto, procuramos no tocarla para que no sea tan fácil, pero hay un paso que no veo claro, y apoyo el pie derecho un momento, el resto de la vía sin tocarla. Encadenamos los dos.

Recogemos los trastos y nos vamos a la zona del Columpi de Can Jorba, con las ressenyes de http://www.kpujo.com, aquí sí que se llegar.

Por el camino vemos la Placa de la Pluja a lo léjos, ahí estabas, pero como no vemos un camino claro, la dejamos para otro día.



Llegamos al Columpi, y que solecito más bueno, pues hala en manga corta que me quedo.



Aquí sí que hem anat per feina, además tenía una cuenta pendiente con una vía. Hemos hecho: (ressenyes kpujo.com)





-Vía 2 (sin nombre) (6a): está a la izquierda de “La fácil, empieza Jose María, la primera chapa está bastante lejos así que opta por subir por la grieta hasta chapar la primera, después sigue por donde toca, todo y colgándose alguna vez la sube muy bien, podría haberlo hecho sin colgarse pero es que es un padre de familia muy prudente. Yo subo de primero sin apoyarme en la grieta, chapo la primera chapa, uf que respiro, es una vía de continuidad y de colocar muy bien los pies, tiene algún pasito más difícil, pero encadeno sin muchos problemas.



-Xapes negres (5c): aprovechando que es la misma la reunión, Jose María prefiere subirla de segundo. La roca esta muy sobada, y los pies le resbalan que no veas, sobretodo al principio que es la parte más difícil de la vía, pocos pies y resbaladiza, a partir de la primera chapa sube como un cohete. Yo paso de hacerla ya que tengo un reto muy personal con otra vía.

-Ladysue (6a+): anteriormente cotada de 6b, este es un reto que tengo, ya que hace unas semanas me caí de primero y me quemé con la cuerda, y quería romper la barrera psicológica con esta vía. Respiro, me concentro y para arriba, llego a la primera chapa, bien, pasos finos, agarres no muy buenos (desde abajo parecían mejores), segunda chapa, como me ha costado este trozo, pocos pies, tercera chapa, se me resbala un pie, bloqueo de brazos y aguanto, coloco bien el pie, uff casi me caigo pero he aguantado como un javato, respiro hondo lo más chungo de la vía ya lo tengo. La vía se mantiene muy fina hasta el final, chapo reunión y reto superado. Jose María la sube de segundo y bueno, te he visto muy suelto, a la próxima de primero.




Mucho cuidado donde colocas los pies cuando vas de primero ya que si caes te puede pasar como a mí:


Pues ya hemos hecho el día, y contento por haber encadenado las tres vías. Al recoger los trastos Jose me ve el Silent Partner, así que le explico un poco como funciona, pero como es mejor probarlo quedamos que otro día le doy una mini-clase de Silent Partner y él me enseñará a hacer rapel en condiciones. Los gatos se han portado de categoría, pero ya se les nota un poco el desgaste:



Bajamos hacia el coche disfrutando del paisaje, que gozada es escalar en Montserrat, con permiso de Sant Llorenc.


Pues nada a Terrassa, que a lo mejor por la tarde voy un rato al rocódromo del CE Sant Llorenc, a terminar la pila, pero no mucha que mañana tengo guardia.


Me ha costado un poco editarlo sobre todo a la hora de subir fotos si sabeis algún truco decirlo.

Bueno si algún blogger quiere escalar algún día solo tiene que decírmelo. Saludos y buenas trepadas.

5 comentarios:

  1. Enhorabona, i benvingut al món dels bloggers!

    ResponderEliminar
  2. Benvigut bow.

    escolta, fa un parell de posts, al blog del K ( on apareix el blog de blogs), l'Oskar pregiuntava sobre els gats que tu portes, segur li interessaria molt la teva opinió!

    Vinga ens veiem!

    ResponderEliminar
  3. Benvingut al club José Manuel! sobre això de pujar les fotos mira sempre de baixar-ne la resolució i que el nom de l'arxiu no tingui cap caràcter com accents, cometes etc que llavors les fotos no s'amplien.
    La placa de la pluja la temíeu a l'esquerra i força amunt, cal seguir caminant per la pista que va al Castell, trobes unbba ermita abandonada i d'allà surt un corriol poc marcat que després d'alguna grimpadeta et porta a la Placa de la Pluja, uns 15-20 minuts de pujada, és un lloc força tranquil i amb vies maques de grau V+-6a i 6b.
    Que vagi bé!

    ResponderEliminar
  4. Merci, per la benvinguda, trepadors.

    TRanki, respeto a los gatos, cuando me los compré me apretaba horrores, pero ahora que han cedido un poco, son unos guantes y además son supercómodos. La pega es que las punteras son muy blandas y ya las tengo muy gastadas, vamos para cambiar. Había pensado en comprarme los Evolv Pontas, pero es una pena ahora que los tengo a medida, así que los voy a recauchutar, seguramente con fiveten onyx, ojo con la talla, hay que comprarse 1 talla más comparándolo con otros gatos.

    Jaumegrimp, merci por las indicaciones, le tengo ganas a esa placa, a ver si puedo darle ya a un 6b.

    Saludos.

    ResponderEliminar